خدایا قطره بودم متصل کردی به دریایم            برون آورد دست رحمتت از دار دنیایم

من آن آواره‌ای بودم که کوی یار را جُستم            و یا گمگشته‌ای بودم که مولا کرد پیدایم

به جای آنکه از درگاه لطف خود کند دورم            صدا کرد و پذیرفت و پناهم داد مولایم

بود بهر من از امروز نام حرّ برازنده            همانا افتخارم بس که دیگر حرّ زهرایم

سر و دست و تن و جانم هزاران بار قربانش            که مولا کرد زنجیر اسارت باز از پایم

سراپا غرق اشکِ خجلتم یا رب نمی‌دانم            که چشم خود چگونه بر روی عباس بگشایم

یقین دارم یقین دارم که می‌بخشد مرا زینب            اگر بیند که دامن پُر شده از خون سیمایم

دعا کن یابن زهرا تا ز تیر و نیزه و خنجر            به جای اکبرت از هم شود پاشیده اعضایم

به خود گفتم که شاید از کرم بخشی گناهم را            ندانستم که در نزد حبیبت می‌دهی جایم

نبسته باب توبه بر روی کس توبه کن میثم            مرا از باب توبه سوی خود آورد آقایم